تحلیل سبک‌شناختی شعر اخوان (آن‌گاه پس از تندر)؛ رویکردی نقش‌گرا

زبان‏شناسی متن‌بنیاد رویکردی است نقش‌گرا با تأکید بر نقش ارتباطی زبان که کارکرد اصلی زبان را ایجاد ارتباط و انتقال معنا میان کنش‏گران زبانی می‌دانند. از این منظر، زبان سویه‌ای اجتماعی می‌‌یابد و عمدة‌‌ نقش آن در اجتماع بررسی می‏شود. زبان‌‌شناسی نقش‌‌گرا برای زبان سه فرانقش قائل است که هر‏یک از منظری به زبان می‌‌نگرند و برش‌‌های متفاوتی از جهان ارائه می‌‌کنند. فرانقش اندیشگانی/ تجربی زبان را ابزار بازنمایی دنیای درونی و بیرونی انسان‌‌ها می‌‌داند. فرانقش بینافردی زبان را ابزاری برای کنش متقابل میان انسان‌‌ها می‌‌انگارد و، در‌نهایت، فرانقش متنی که زبان را در ارتباط با بافت موقعیتی قرار می‌‌دهد و زمینة‌‌ تحقق دو فرانقش پیش‌‌گفته را مهیا می‌‌سازد و بدین‌‌گونه، به همراه ابزار انسجامی، متنیتِ متن را شکل می‌‌دهد. در این مقاله، تلاش ما برا‏ین است که از منظر فرانقش متنی به خوانش شعری از اخوان بنشینیم و، با بررسی نحوة چینش عناصر در متن، چگونگی استفادة سبکی شاعر از این فرانقش‏ها در بازنمودن ذهن خویش و درون‏مایة اثرش را نشان دهیم.